limit prowadzi tutaj blog rowerowy

Niejeżdżenie boli. Dosłownie.

DPDZND
Piątek, 1 lutego 2019 | dodano: 01.02.2019

Rozruch fatalny zakończony startem o 6:07. W warunkach letnich to aż nadto czasu ale w styczniu, kiedy podczas jazdy muszę pilnować oddechu, to murowane spóźnienie.

Kręcę trasę jak ostatnimi czasy rano, przez Łagiszę i Dąbrowę Górniczą z haczeniem po podjazd pod muzeum. Dziś, dla odmiany, kierownik mało co by skosił przy mnie słupek na wysepce przy przejściu dla pieszych na skrzyżowaniu Legionów Polskich i Alei Kościuszki. Zjeżdżałem od strony muzeum do tych świateł, minąłem je i już zbliżałem się do przejścia, kiedy wyprzedziła mnie jedna osobówka wciskając się przede mnie. Następny jechał chyba dość blisko za nim i chciał ten sam manewr zrobić, kiedy zorientował się, że się nie zmieści i dał po hamulcach. Zatrzymał się na centymetry przed słupkiem. Tyle kątem oka zdążyłem zauważyć. Nie słyszałem żadnego "bum" więc chyba nikt mu w kufer nie wjechał.

Na ścieżce przy Braci Mieroszewskich coraz mniej śniegu i lodu ale jeszcze ten kawałek zaliczam jako terenowy. Poza tym drogi suche środkiem i lekko oblodzone lub, rzadziej, mokre po brzegach.

Finisz ze stratą 6 min. W sumie przyjemny dojazd do pracy.


Na powrocie postanowiłem skorzystać jeszcze z okazji pochrupania po resztkach śniegu, które jutro mogą zniknąć po tym, jak halny podgrzeje atmosferę do, podobno, nawet +10 stopni. W tym celu wspinam się Lenartowicza do początku ścieżki na Blachnickiego i toczę się w stronę górki środulskiej.

Śniegu na trasie nieco ubyło ale udało się pochrupać. Również zjazd na szagę poszedł ładnie. Potem przebijam się na ścieżkę z Pogoni do Nerki. Tu też już więcej czystych odcinków ale udało się też trochę pochrupać. Dalej przebijam się przez Zamkowe na ścieżkę do Grodźca. Chrupania ciąg dalszy. Z Grodźca zjeżdżam do Gródkowa i korzystam z ostatniej okazji dzisiaj do pochrupania, z pobocza "913" od podstawówki do tartaku. Za torami odbijam w bok by uciec z ruchliwej drogi i lekko wyginając zataczam się do domu.

Tu tyko chwila przerwy na odłożenie plecaka i założenie sakw. Potem standardowe zagięcie do wsiowego Lewiatana po zaopatrzenie. Zjazd z balastem już za ciemności. Przyjemne i spokojne kręcenie powrotne.


Kategoria Praca
Linkuj | Komentarze(3)


komentarze
gizmo201 | 15:39 piątek, 1 lutego 2019 | linkuj Ee tam mi się szybciej jeździ na szerszych laciach. Wiem dziwny jestem, kwestia przyzwyczajenia i gustu.
limit | 13:24 piątek, 1 lutego 2019 | linkuj Jakbym jechał na wąskich oponkach, czystym asfaltem i w przyzwoitej temperaturze, to żaden problem. Na balonach, trochę po lodzie i przy minusie czas biegnie trochę inaczej. Problemem jest pocenie, które przy intensywnej jeździe jest większe, a przy ujemnych temperaturach wychładza, oraz pobieranie powietrza. Nie raz miałem gardło chore jak ciągnąłem luft przez usta. Teraz pobieram przez nos ale coś za coś, jest go mniej i szybciej oddech się urywa przy intensywnej jeździe. To zmusza do zluzowania tempa więc albo pilnuję oddechu i jadę w miarę równo ale nie za mocno, albo szarpię do przodu by po urwaniu oddechu zwolnić i wyrównać. Tak czy inaczej szybko się nie poleci. I wtedy okazuje się, że to co latem wystarcza z zapasem, zimą nie wystarcza nawet na styk.
gizmo201 | 07:14 piątek, 1 lutego 2019 | linkuj Aż ciężko mi sobie wyobrazić, że przy takim zapasie czasowym mógłbym się spóźnić
Komentować mogą tylko zalogowani. Zaloguj się · Zarejestruj się!

Kategorie bloga

Znajomi

wszyscy znajomi(46)

Szukaj


Archiwum

Linki

blog rowerowy limit · wykonanie blogi rowerowe